2015
2016
2017
2018
2019
2020
2021
Mijntje, achttien jaar:
“Ik kan erg slecht tegen onrecht, maar dan ook ècht slecht. Het feit dat als een Amin of Mohammed hun boeken waren vergeten en een slap excuus gaven zodat de docent het ‘prima’ vond, terwijl ik gelijk een opstel mocht schrijven over luchtballonnen, maakte mij helemaal gek. Op dit moment maak ik het minder mee, maar die ene keer dat ik kokend van woede thuiskwam door, jawel, Amin die weer eens iets had geflikt, zei mijn vader dat je altijd en overal wel met onrecht te maken krijgt, zelfs in de grote mensen wereld. Met die kennis hoop ik dat ik onrecht beter kan handelen in de toekomst.”
“Ik wil dingen zien, doen en ondervinden, dat is de manier waarop ik leer en dat is, jammer genoeg, niet hoe de middelbare school in elkaar zit, de mijne in ieder geval niet. Voor de vakken waar je letterlijk wat meer je handen uit de mouwen moest steken, zoals beeldende vorming of gym, kreeg ik vaak een hoog cijfer. Zelf vind ik dit wel typerend voor mijzelf, aangezien ik niet goed ben met grote stukken tekst of cijfertjes.”
“Als ik terugkijk op mijn puberteit was ik best onzeker, maar vooral zoekende. Ik kwam naar mijn idee over alsof ik redelijk zeker was van mijn zaken. Maar ik zat juist heel erg met mezelf te worstelen. Iedereen is onzeker over iets, maar bij mij is het steeds meer gaan lijken op ‘echt niet blij’ zijn met mezelf. Al sinds dat ik kon praten is mijn haar als maar korter geweest wat ervoor heeft gezorgd dat ik vroeger vaak jongen werd genoemd. Toen stoorde mij dat heel erg, nu niet meer. Nu heb ik nog steeds het gevoel dat mijn lichaam niet bij mij past. Wel ben ik het afgelopen jaar bezig geweest met doelgericht sporten, zoals fitness, wat me wel helpt in het verbeteren van mijn zelfbeeld.”
“Ik hoop dat ik binnen nu en vijf jaar kan zeggen dat ik niet alleen blij ben met mijn leven maar ook echt blij ben met mezelf. Dat ik trots in de spiegel kan kijken en de dagen kan leven met een oprechte lach. Dit is iets waar ik nu nog ver vanaf ben voor mijn gevoel. Gelukkig maak ik al stappen, maar ik hoop dus dat die stappen over vijf jaar, of misschien wel eerder, zijn vruchten hebben afgeworpen. Ook ben ik erg benieuwd wat ik ga doen na de ALO (academie voor lichamelijke opvoeding). Het lijkt me super leuk om iets met sport te blijven doen en misschien wel met hockey.”
“Ik heb best een vrije opvoeding gehad. We mochten veel, en bij ons thuis is niks gek. Ik denk eerder dat ik zelf meer moeite had met sommige dingen dan mijn ouders. Verder is me bijgebleven dat mijn ouders gewoon knettergek zijn, op een positieve manier. We hadden regelmatig leuke uitjes met z’n vieren en gewoon de gekke dingen die pap deed om ons aan het lachen te maken, wortels in zijn neus stoppen, ik noem maar even een voorbeeldje…”
“Achttien lijkt mij een goede leeftijd om te mogen stemmen. Veel jongeren hebben op die leeftijd hun mening klaar dus waarom niet over de politiek. Het idee dat je mee kan helpen aan jouw land op je achttiende vind ik best iets speciaals, maar er zijn helaas ook genoeg anderen die het vrij weinig boeit.”
