2014
2015
2016
2017
2018
2019
2020
“Ik loop stage met gehandicapten, hierdoor ben ik extra alert op corona. Ik draag overal een mondkapje; op mijn stageplek, op werk, in de supermarkt en in kledingwinkels. Ik mis het wel om af te spreken met mijn vrienden, ook mis ik de feestjes heel erg. Ik ben in juli achttien geworden, toen was corona er al. Ik ben helaas dus nog niet uit geweest, ik wil dit wel heel graag. Voor mijn opleiding heeft het ook gevolgen, ik heb alleen nog maar online les. Ik vind dit minder leuk dan les op school, maar ik vind het niet een heel groot probleem.”
Noa blikt terug op de afgelopen zes jaar. Haar ouders zijn gescheiden. Noa en haar broertje Bram woonden deels bij hun vader in een samengesteld gezin, en deels bij hun moeder. “Ik was de oudste maar ik paste me aan aan de kleintjes bij mijn vader, ik werd laat ongesteld. Jongens vallen me pas sinds mijn zestiende op; ik was laat met alles.”
Noa kan zich niet echt hoogte- of dieptepunten herinneren van de afgelopen zes jaar: “Ik weet niet hoe dat komt, maar ik vergeet veel. Natuurlijk onthou ik wel hele bijzondere gebeurtenissen of uitjes. Een jaar of twee geleden zocht ik met mijn vader mijn opa op in Thailand, dat was een hele mooie reis. Een half jaar later overleed mijn opa, die reis zal ik me altijd wel herinneren.”
De overstap van de basisschool naar de middelbare school is me ook bijgebleven: “Die eerste dag was spannend, ik kende helemaal niemand. Ook toen ik van de middelbare school naar het MBO ging kende ik niemand. Maar het kwam allebei de keren goed, ik maak best snel vriendinnen.
Aan grote onzekerheden lijdt Noa niet: “Ik ben altijd slank geweest, ik kom ook nergens van aan. Ik ben heel vrolijk, ik trek me dingen niet snel aan. Ik vind het allemaal wel best.”
“Met politiek of het milieu hou ik me niet zo veel bezig. Ik verdiep me er ook niet in, en met mijn vrienden hebben we het er niet vaak over. Ik ga wel stemmen maar ik weet nog niet op welke partij, Ik ga dit samen met mijn moeder doen. Sinds ik achttien ben woon ik volledig bij mijn haar en omdat ik nog geen grote verantwoordelijkheden heb, vind ik het lastig om te bepalen op wie ik een stem wil uitbrengen.”
Noa doet dit schooljaar examen op het MBO Sociaal Cultureel Werk. “Ik voel me er te slim voor, maar ik maak het maar af, ik ben snel verveeld. Mijn vader zegt om die reden dat ik de politieacademie moet doen, maar ik weet het niet hoor. Ik ga daar wel kijken, maar het trekt me niet. Ik wil wel met mensen blijven werken, maar ik weet nog niet op welke manier, misschien met gehandicapten, gezinsbegeleiding ofzo.”
